Τι είναι μουσική? Αυτό που ανά αιώνες προστατεύεται από τις μούσες? Το είδος που ξεκίνησε από την έμμετρη ποίηση και τους τροβαδούρους του μεσαίωνα? Αυτό που αργότερα έφερε επανάσταση μέσα από τις συνθέσεις του Μπετόβεν? Αυτό που ακούμε σήμερα? Ή τελικά όλα αυτά μαζί?
Η μουσική η καλύτερα μουσική ντυμένη με ποίηση, αυτό είναι το σημερινό αποτέλεσμα.
Αυτό είναι η τέχνη. Τέχνη που στα λεξικά αναφέρετε ως «ελεύθερη δημιουργικότητα των ανθρώπων σε ένα αισθητικό πλαίσιο και κανόνες». Δημιουργικότητα μέσα από εκατομμύρια μηνύματα. Μηνύματα από τον πομπό- καλλιτέχνη στον δεκτή- ακροατή. Γιατί αυτό είναι τέχνη, η μετάδοση μηνυμάτων άλλοτε με τον λόγο, άλλοτε με την μουσικήκαι άλλοτε από μια πιο πολυμορφική διάσταση μέσα από το τραγούδι. Ο λόγος και η μουσική σε πλήρη αρμονία. Αν όμως βάση των λεξικών επάγετε σε πλαίσια και κανόνες, κατά πόσο μπορεί να θεωρηθεί ελεύθερη δημιουργία? Κατά πόσο κάποιος είναι ελεύθερος μέσα σε κανόνες? Και όμως είναι. Το μήνυμα ανταποκρίνεται για εκατομμύρια δεκτές- ακροατές, δεκτές που ανάλογα με τα βιώματα, τα γλωσσικά τους ιδιώματα, την κοινωνική και πολιτισμική τους κατάσταση, μεταφράζουν διαφορετικά. Αυτή η διαφορετικότητα του μηνύματος κάνει την τέχνη, την μουσική, την ποίηση, ελεύθερη. Γιατί δεν θα υπήρχε η ανάγκη για τέχνη αν δεν υπήρχε η ανάγκη για μετάδοση μηνυμάτων προς τους δέκτες. Αυτός είναι ο στόχος της. Οι διαφορετικές ερμηνείες δίνουν την μαγική διάσταση της τέχνης. Σαν αλυσιδωτές αντιδράσεις που μεταφέρονται από όλους.