Το γεγονός αυτό είναι αδιαμφισβήτητο πια.
Θα αναφερθώ στο πρώτο μου άρθρο στις γενιές του hip-hop, όπου αισίως φτάσαμε στη τέταρτη της γενιά πια, μια κουλτούρα που έχει τις ρίζες τις στις αρχές των 70’s. Τότε κανείς απ’ τους πρωτοπόρους σίγουρα δε φανταζόταν ότι αυτό που πήγαζε από τον νεανικό αυθορμητισμό τους θα μετατρεπόταν σε μια ιστορία που σήμερα πολλοί την ερμηνεύουν ως “classic”, “old school”. Οι ήχοι, τα raps, τα samples, οι μελωδίες έχουν μείνει για να υπενθυμίζουν στο καθένα πως ξεκίνησε, με ένα αντίδοτο πολλές φορές πως κατέληξε, αλλά εδώ που τα λέμε δεν έχει καμία σχέση αυτό.
Ονόματα και φυσιογνωμίες όπως οι DJ Kool Herc (55 ετών), Grandmaster Flash (52 ετών), Wonder Mike των «The Sugar Hill Gang» (53 ετών) ο μεγάλος παραγωγός Marley Marl (48 ετών), Chuck D. Των Public Enemy (50 ετών) και άλλοι πολλοί είναι οι πιτσιρικάδες οι οποίοι ξεκίνησαν αυτό που λέμε Hip-Hop. Σήμερα είναι πάνω κάτω 50 χρονών, οι περισσότεροι οικογενειάρχες με παιδιά και εγγόνια μερικοί ήδη, με μια περιουσία στην άκρη, και μαγκιά τους!
Για μένα πραγματικά είναι χαρά να βλέπω ανθρώπους στα 40, 50 τους να βγαίνουν στη σκηνή και… να είναι απλά hip-hop! Είναι όμορφή εικόνα, και δε την έχουμε ξαναδεί, κανείς δε την έχει ξαναδεί, είναι κάτι το πρωτοφανές, και ζώντας μόνο με την ελπίδα που η πρώτη γενιά θα μεγαλώσει και άλλο και θα τους βλέπουμε πια σε μεγάλη ηλικία να κάνουν hip-hop είναι κάτι που επιβεβαιώνει πως δεν είναι μια παιδική τρέλα, όπως ειπώθηκε από πολλούς, αλλά είναι μια απόδειξη για το ότι είναι κάτι που πραγματικά ήρθε για να μείνει.
Προσωπικά δεν έχω σκεφτεί ποτέ τη σημασία που έχει το γεγονός ότι φτάσαμε πια στο επίπεδο το Hip-Hop και οι soldiers του να έχουν μεγαλώσει πια, καθώς ακόμα επικρατεί η εντύπωση ότι το Hip-Hop είναι κάτι το εφήμερο, εφηβικό, αντέχει μόνο με το παιδικό αυθορμητισμό, που δεν αντέχει στο χρόνο. Εγώ δε το πίστευα ποτέ, εντάξει νέος είμαι και εγώ, μέρος αυτής της τρέλας είμαι, θα δω τον εαυτό μου σε 20 χρόνια αν θα ζω με την ίδια τρέλα όλη την κατάσταση.
Πέρσι όμως με διέψευσαν κάποιοι. Και από’ κει και έπειτα άρχισα να ασχολούμαι με το πώς μεγαλώνει το Hip-Hop. Στην Αθήνα ήρθαν οι Public Enemy για τρίτη φορά, και έλαμψε αυτό το άστρο! O Flava Flav και ο Chuck D. επιβεβαίωσαν με τη παρουσία τους και μόνο ότι αυτό που κάνουν, ούτε φθείρεται, ούτε γερνά. Πραγματικά έχω μείνει άναυδος στο live τότε, μόνο και μόνο που έβλεπα τους δύο rappers να χτυπιούνται, να το νιώθουν τόσο πολύ και με την τεράστια τους εμπειρία να έχουν μεταφέρει σε εμάς το κοινό, άριστα όλη την ατμόσφαιρα που θέλουν μαζί μας να μοιραστούν.
Πραγματικά χάρμα οφθαλμού να βλέπω όλους τους pioneers των τελευταίων δεκαετιών που τους έχουμε μάθει από τα εξώφυλλα, video-clips πιτσιρικάδες και σήμερα να τους βλέπεις ακόμα με την ίδια τρέλα να συνεχίζουν το έργο τους σε μεγάλη πια ηλικία, πάντα για τα δεδομένα του Hip-Hop. Πριν από μερικά χρόνια δεν υπήρχε περίπτωση να βρεις ένα 40ρη ή 50ρη να καταλαβαίνει το Hip-Hop να έχει περάσει πράγματα, εν ολίγοις να έχει μεγαλώσει εξ’ ολοκλήρου με το Hip-Hop! Σήμερα υπάρχουν πια αυτοί με γκρίζο μούσι και μαλλιά, με ένα new era καπέλο spinnάρουν τα βινύλια ή χώνουν ρίμες στα μικρόφωνα!