Διαβάστε την συνέντευξη των Α/Ε που δώσανε αποκλειστικά στο site μας, μιλούν για το καινούργιο δίσκο που ετοιμάζουν, για το cd single που έβγαλαν, για τα νέα άτομα που απαρτίζουν την μουσική τους ομάδα και όχι μόνο…
Το CD-Single που κυκλοφορήσατε από την LYRA Rec με τίτλο «Έτσι είναι, γιατί έτσι πάει» βλέπουμε ότι πειραματίζεστε πάνω σε nu metal με fat beats παράγωγες. Πως πήρατε αυτή την απόφαση;
A: Για το κόσμο που μας παρακολουθεί από τα πρώτα δισκογραφικά μας βήματα αυτή η κατάσταση του είναι οικεία. Γνωρίζει ότι πάντοτε είχαμε την τάση να βαδίζουμε σε πιο crossover ατραπούς. Δια του λόγου το αληθές, ας ανακαλέσουν στη μνήμη τους κομμάτια από το πρώτο κιόλας δίσκο, όπως το “να τους δω να τρέχουν”, στη συνέχεια το “χιπ χοπ χούλιγκαν” στη “γεύση του μένους”, το “επιστημονική πραγματικότητα” και “ξύπνιος μέσα στα όνειρα κάποιων άλλων” στο “έσσεται ήμαρ” κλπ.
Βασικά, το “νεύρο” που έχει ο nu metal ήχος, όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα, πιστεύουμε ότι λειτουργεί καλύτερα από οποιοδήποτε άλλον σαν επένδυση για τους στίχους μας. Δε νομίζω ότι υπάρχει έστω και ένας που θα υποστήριζε ότι με τη δυναμική του ραπ στο, «Έτσι είναι, γιατί έτσι πάει», ή στο “Όσοι ζωντανοί”, θα ταίριαζε πχ. κάποια R&B παραγωγή. Αυτό που είχε αναφέρει κάποτε ο Chuck D των Public Enemy, ότι ο λευκός πάντα θα έχει πιο έντονα το punk στοιχείο στη μουσική του και ο μαύρος αντίστοιχα το soul, νομίζω ότι έχει κάποια βάση.
E: Εμένα με έχει κουράσει ο club ήχος. Δε μου προκαλούνε πλέον κανένα ενδιαφέρον τα βαθειά μπάσα και οι πιασάρικες μελωδίες πάνω από άδεια beat που κάποτε μπορεί να θεωρούνταν fresh αλλά τώρα μάλλον αποτελούν την πεπατημένη. Άσε που δεν έχω καμία χορευτική διάθεση πλέον. Η χορευτική διάθεση που ανέκαθεν κουβαλούσε το hip-hop, ήθελε να ενώσει τους ανθρώπους σε ένα ανοιχτό πάρτυ. Τώρα αυτή τη χορευτική διάθεση τη βλέπω με καχυποψία, σα να θέλει να μας μαντρώσει όλους σε ένα club ενώ απ’ έξω ο κόσμος φλέγεται. Θέλω κάτι που να μου γεννά την εφηβική μου δυναμική και να με διαχωρίζει με σαφήνεια από το συρφετό που προσπαθεί να ανεβάσει τα γκομενάκια στα τραπέζια για να εξασφαλίσει το παχυλό του νυχτοκάμματο.
Βλέπουμε νέα πρόσωπα στην παρέα σας, συμμετάσχουν για την δημιουργία των συγκεκριμένων κομματιών ή είναι επίσημα μέλη της ομάδας παραγωγής των Α/Ε;
Ε: Όλη η ιστορία ξεκίνησε όταν ο Βίτων μας έφερε στο MΙ studio για ένα remix στο «Έτσι είναι…». Ήταν όμως τόσο καλή η χημεία και το αποτέλεσμα της συνεργασίας που τώρα τους νιώθουμε σα δικά μας παιδιά. Εν τω μεταξύ, ο Λάμπρος, ο Λεωνίδας και ο Δημήτρης έχουν ρίξει πολύ ιδρώτα πάνω από τις διασκευές που ετοιμάζονται και έχουν «σπουδάσει» όλα μας τα τραγούδια. Έχουν αγκαλιάσει το παρελθόν μας με σεβασμό οπότε όλος ο επερχόμενος δίσκος μάλλον θα φέρει το άγγιγμά τους καθώς και το άγγιγμα του Βίτωνα που έχει ρόλο να ισορροπεί το εγχείρημα μεταξύ metal και electro. Όλη η ομάδα είναι πολύ δυνατή και μουσικά σπουδαγμένη. Δεν μπορώ να ξέρω τι μέλλει γενέσθαι αλλά, μ’ αυτή τη μπάντα, οι δυνατότητες είναι πάρα πολλές και απλώνονται σε πολλά μουσικά είδη και ιδιώματα.
Α: Νομίζω ότι μετά από τόση ασχολία των παιδιών, θα ήταν ύβρις αν δεν τους θεωρούσαμε επίσημα μέλη. Επίσης, ας αναφερθεί ότι αυτή η ομάδα δε σχετίζεται μόνο με τα της παραγωγής και τα του στούντιο γενικότερα, αλλά εμφανίζεται μαζί μας και live. Είμαστε 7 άτομα επί σκηνής πλέον (dj’s, ντράμερ, κιθαρίστας, μπασίστας κλπ), έχοντας ξεφύγει από το κλασσικό “2 mc’s και 1 dj”.
Στο ομώνυμο κομμάτι του cd-single, ο Άρτεμης αναφέρεται στο ξεπούλημα της hip-hop κουλτούρας από κάποιους και απαντά σε πικρόχολα σχόλια κάποιων για την επανασύνδεση σας και τις αντιλήψεις σας. Ποια γεγονότα σε έκαναν να αντιδράσεις έτσι;
Α: Στο «Έτσι είναι, γιατί έτσι πάει», ουσιαστικά κάνουμε κάποιες αναφορές σε πρότυπα που εμείς θεωρούμε υγιή και που πιστεύουμε ότι δημιουργούν τα κατάλληλα πνευματικά αντισώματα στον άνθρωπο του σήμερα, ώστε να μην αφομοιωθεί μέσα στην περιρρέουσα Νεοεποχίτικη ατμόσφαιρα.
Δηλώνουμε απλά ότι διατηρούμε την ίδια κοσμοθέαση, παρά τις αντιδράσεις, τα ύπουλα χτυπήματα και το βρώμικο πόλεμο εναντίον μας. Πολύ επίσης μας χαροποιεί το γεγονός ότι υπάρχει αρκετός κόσμος με την ίδια οπτική, κρίνοντας από το γεγονός, ότι για τρίτη εβδομάδα από όσο γνωρίζω, το single κατέχει την τρίτη θέση σε πωλήσεις πανελλαδικώς, βάσει στοιχείων της ifpi. Τώρα γιατί δεν έχουμε την ανάλογη απήχηση στα MME που έχουν οι 2 προπορευμένοι λαϊκοί αοιδοί της λίστας, ας αναλογιστεί καθένας μόνος του…
Στο «Όσοι Ζωντανοί» επίσης, βλέπουμε και από τις δυο πλευρές (A/E) πως είστε αγανακτισμένοι, προφανώς, με το κοινό και με τα λάθος είδωλα που επιβραβεύει. Τι πιστεύετε ότι φταίει για όλη αυτή την κατάσταση; Και τι πιστεύετε ότι πρέπει να γίνει ώστε να αλλάξουν τα πράγματα;
Ε: Ας μη γελιόμαστε. Τα πράγματα δεν πρόκειται ν’ αλλάξουν. Όσο αυτή η Γη γυρίζει, θα υπάρχουν άνθρωποι που θα πατούν επί πτωμάτων για το χρήμα (και ό,τι αυτό συνεπάγεται) και άλλοι άνθρωποι που θα τους θαυμάζουν γι’ αυτό. Το χίπχοπ δεν μπορεί κι ούτε πρόκειται να αποτελέσει εξαίρεση. Όσο ήταν ένα ασήμαντο, περιθωριοποιημένο μουσικό βίτσιο, είχε την πολυτέλεια να είναι ρομαντικό. Τώρα που η βιομηχανία του χίπχοπ είναι πιο ισχυρή από αυτή … του μπάσκετ, ας πούμε, μην περιμένεις ρομαντισμούς του τύπου «όχι, εγώ θα το κρατήσω αληθινό κι ας το ξεπουλάνε οι άλλοι». Τα πράγματα θα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο, το επίπεδο των ράππερς, και το ήθος τους, θα πέφτει όλο και χαμηλότερα και θα είναι όλο και πιο δύσκολο να βρεις έναν ζωντανό ψύλλο στα ψόφια άχυρα. Έχω ένα μήνυμα προς όλους τους hardcores: Επιτέλους, χάσαμε! Τώρα θα φανεί ποίοι θα «προσκυνήσουν» και ποιοι θα βαστήξουν τα κιβούρια τους μέχρι το καλό βόλι.
Ποια είναι τα μελλοντικά σχέδια των Α/Ε;
Ε: Να έχουμε ένα καλό LP έτοιμο μέχρι την Ανάσταση περίπου. Και να κάνουμε live, που μας έχουν λείψει κάπως γιατί η ανεπαρκής προώθηση του «Εγείρεσθε…» είχε δώσει στον κόσμο την εντύπωση ότι τα παρατήσαμε, πράγμα που απέχει πολύ από την αλήθεια. Από ‘κει και πέρα, πρώτα ο Κύριος, βλέπουμε.
Α: Έπονται και διάφορες καταστάσεις που θα σχετίζονται με extreme sports και graffiti, αλλά αυτά εν καιρώ!
Μιλήστε μας για την εμπειρία σας που συμμετείχατε στο live του Busta Rhymes και του Jay-Z που μας επισκέφτηκαν πρόσφατα στην Ελλάδα.
Ε: Τους εν λόγω καλλιτέχνες δεν είχαμε την ευκαιρία ούτε καν να τους πλησιάσουμε, πόσο μάλλον να έχουμε μια σοβαρή κουβέντα μαζί τους. Απλά ήταν ωραίο να παίζεις σε μεγαλύτερο από τα συνηθισμένα κοινό, αν και έχουμε παίξει αρκετές φορές και μπροστά σε μεγαλύτερο. Για μας ήταν απλά μία, ή μάλλον δύο καλές ευκαιρίες για να προωθήσουμε τη νέα μας δουλειά. Τώρα, αν θες τη γνώμη μου για αυτό που είδα, ο Busta, που είναι η αδυναμία μου, έκανε την αρπαχτή του και δε με ικανοποίησε, ενώ ο Jay-Z, που γενικά δεν με κουνάει και πολύ, έκανε μία πολύ δυνατή εμφάνιση, καλοστημένη και προβαρισμένη, και σχεδόν συγκινήθηκα που δεν έκανε κι αυτός την αρπαχτή του.
Α: Σίγουρα ένα γκρούπ αποκομίζει αρκετή εμπειρία συμμετέχοντας στο πλαίσιο συναυλιών τέτοιoυ μεγέθους. Το επίπεδο είναι επαγγελματικότερο, αλλά και οι ρυθμοί βέβαια εντονότεροι. Χρειάζεται να ακολουθείς συγκεκριμένο χρονικό πλάνο και δε γίνεται να ξεφύγεις ούτε στο ελάχιστο. Όταν μάλιστα πρέπει να συντονιστεί μία μπάντα 7 ατόμων, τεχνικοί δικοί μας, τεχνικοί του ξένου κλπ, καταλαβαίνεις ότι χρειάζεται μαεστρία.
Είναι γνωστό ότι έχετε αφιερώσει αρκετά κομμάτια ως TXC (Terror X Crew) αλλά και ως Α/Ε (Αρτέμης/Ευθύμης) για τους προβληματισμούς σας για το κρατικό σύστημα της Ελλάδος και γενικότερα για την Ελλάδα. Πως βλέπετε την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια;
Ε: Πως τη βλέπουμε; Με μισό μάτι! (χα,χα,χα) Μεγάλη κουβέντα ανοίγεις… Τι να σου πω; Νομίζω πως οι πολιτικές συζητήσεις καταλήγουν πάντα σε αδιέξοδο γιατί αυτός ακριβώς είναι ο στόχος τους. Και τα κόμματα γι’ αυτό υπάρχουν και επιβάλλονται από το Σύνταγμα, για να αλληλοσυγκρούονται και να εκτονώνουν τη δυναμική του κοσμάκη. Και οι πορείες και οι διαδηλώσεις και τα κινήματα. Για να αποσυμπιέζουν σταγόνα-σταγόνα το δοχείο της κοινωνικής οργής. Ζούμε την ψευδαίσθηση της Ελευθερίας που ζει όλος ο δυτικός κόσμος και θέλει να την επιβάλει και στον υπόλοιπο κόσμο. Είμαστε δέσμιοι των παθών μας και της βουλιμίας των κυβερνώντων. Ο Σωκράτης ο σοφός, δια χειρός Πλάτωνος, εδώ και δυόμισι χιλιάδες χρόνια, έχει αποδείξει ότι αυτοί που θέτουν υποψηφιότητα για την εξουσία, είναι αυτοί που, εφόσον την επιζητούν, δεν θα έπρεπε να τους επιτρέπεται να την ασκούν. Από τότε μέχρι σήμερα, τίποτα δεν δείχνει να ‘χει αλλάξει…
[videogallery id=aedemo]